Ποιήματα

Άνοιξη

   Φούσκωσ’ η γάστρα η καρπερή• πήρε αναπνιά
   το ξώδερμα της γης της νεκρωμένης
   δειλά  ξεπρόβαλαν τα φύλλα στα κλαριά
   σημάδι μιας ζωής νιογεννημένης

   Στης λεμονιάς τ’ ολόγυμνο ψυχρό κορμί     
   στης λυγαριάς το λυγερό κλωνάρι
   ζεστάθηκαν οι μαργωμένοι οι χυμοί
   μεστοί απ’ τα ριζά με γιοματάρι

   Στ’ άνθη της μυγδαλιάς ο μπόμπιρας πετά
   ψάχνει για τη φωλιά το χελιδόνι
   να ’σου κι ο κούκος που την άνοιξη μηνά
   γλυκόλαλο ακούγεται τ’ αηδόνι
 

 
   Απ’ της ψυχής το λήθαργο ξύπνα και Συ!
   και άνοιξε τα φύλλα της καρδιάς σου
   ας την αγάπη σου πλατιά να μοιραστεί
   μη την κρατάς κλειστή την ανθρωπιά σου